یه سلام کنکوری با حرارت و گرمی کنکور به همه دوستانی که میان اینجا و ما رو میخونن!
خوشحالم که این افتخار رو به دست اوردم که اینجا باشم و بتونم به دوستام کمکی بکنم تا به موفقیت ها و ارزوهاشون نزدیک و نزدیک تر بشن
فاطمه هستم. کنکوری 91 و 92 . دانشجوی پزشکی بهمن 92 بین الملل
در پست اولم میخوام فقط به یه نکته اشاره کنم
+ ببینین بچه ها میدونم گاهی خسته میشین.دوست دارین کتاب ها رو پرت کنین کنار. چشاتونو ببیندین و وقتی باز میکنین که همه چیز تموم شده باشه .من که دو سال پشت کنکور بودم درکتون میکنم
اما بچه ها کنکور خیلی نزدیکه .وقتی تموم شدن همه چی رو حس میکنی که از سر جلسه کنکو میای خونه و اولین ناهار بدون کنکورت رو میخوری و مطمئن باش همون سر جلسه هم میفهمی که رتبه ت چند میشه
اما بچه ها وقتی میای دانشگاه این حس رو نداری. مخصوصا اگه علوم پزشکی باشی. رد شدن از کنار بچه های پزشکی و سالن هاشون . کلاساشون و دیدنشون و کتاباشون و حتی غرورشون فقط یه کلمه س: حسرت
مطمئن باش اگه عاشق پزشکی باشی. با دیدن هرچیزی که ناکامی هاتو یادت بیاره افسوسش رو میخوری
این روزا تموم میشه همه سختی هاش و استرس هاش و شما می مونید و رشته ایی که باید یه عمر باهاش زندگی کنین
پس نگران عقب موندن ها و پایه ی ضعیف و تراز و این چیزا نباشین.از همین لحظه یه تغییر توو زندگیتون به وجود بیارین .زمان خیلی خوبی تا کنکور مونده .با برنامه قلمچی و موبه مو اون پیش برین و فقط از برنامه جا نمونین و بهش برسین
و یادتون باشه که..
ایجاد تغییرات بزرگ در زندگی گاهی ترسناک است، اما میدانی ترسناک تر از ان چیست؟ حسرت!
نظرات شما عزیزان:
